Dwa miesiące.

 

Śniły mi się myszy na snowboardzie. To znak, że trzeba zbastować z piciem:)

Ale ja nie o tym.

Mój bloguś kończy dziś dwa miesiące. Niby nie ma się czym podniecać, żaden wyczyn i to nawet nie są magiczne trzy miechy jak przy małych dzieciach, ale mam już pewne wnioski i spostrzeżenia.

Po pierwsze, kocham odkrywać nowe blogi, Wasze życia, myśli, opinie i dzieci. Niektóre mnie nie pochłonęły, nie moja bajka i już. Inne poczytam raz na jakiś czas, jeszcze inne są tak smutne, że muszę je sobie dawkować, bo potem ryczę pół nocy. I burdel w głowie mi robią. Jest kilka, do których więcej nie wracam, bo wkurwia mnie jak mi ktoś mówi, że tylko myśląc to co on nie jestem skończonym kretynem. Fajnie poznać czyjąś opinie na różne tematy, czasem poczytać o czymś zupełnie nowym, o czym się wcześniej nie miało pojęcia, ale monopol na rację, to yy. Jest jeszcze kilka blogów, które mnie do szału doprowadzają. Dowiaduję się z nich, że wszyscy jesteśmy debilami, bo chodzimy do pracy, jak jebane, tępe mrówki, rodzimy dzieci i to jest głupota i nieodpowiedzialność, chodzimy na zakupy, oglądamy telewizję, obchodzimy święta, itd. Nie chcę mi się tego czytać i wkurzać niepotrzebnie, ale czasem się zastanawiam jak, w takim razie żyją ci, co tak jadem plują na pozostałych maluczkich?
E, mniejsza z tym. Większość z piszących jest fajna, zabawna, ma wady, zalety, nałogi, traci cierpliwość do męża i dzieci, jest na diecie/próbuje przytyć, ma doły i chwile radości. Kurcze, to tak jak ja. I to jest super!

Po drugie, to pewnie kilka razy zrobiłam/napisałam/nie napisałam czegoś, co uszło za faux pas. Sorki, uczę się dopiero praw rządzącym blogosferą:) Żałuję np. tego, że odmówiłam kiedyś zabawy w nominacje i odpowiedzi na pytania. Już teraz chcę się w to bawić, więc jakby ktoś, to ja ten. No wiecie:)

A po trzecie, to zupełnie tego mojego bloga nie przemyślałam. I teraz nie wiem co zrobić. Głupia byłam, że już pierwszy wpis na fejsa wrzuciłam. Teraz za dużo ludzi wie, że GIMolka, to ja. Spotykam w sklepie koleżankę, a ona mówi swojej, z którą stoi w kolejce:" To jest ta Marta, co ci jej bloga podesłałam ostatnio". No i jak się zachować? Do zdjęcia się ustawić czy spuścić głowę? Jak obciachałam Idze tą nieszczęsną grzywkę, zaczepiła mnie na placu zabaw dziewczyna, z którą kiwamy sobie głową jak się mijamy i tyle, bo to koleżanka mojej koleżanki, a ja nawet nie znam jej imienia. I ona się śmiała i chciała zobaczyć czy faktycznie jest tak fatalnie. No i mi teraz głupio trochę. Nie widzę za bardzo możliwości pisania o czymś osobistym, jakieś doły swoje opisać albo wkurwa na męża czy siostrę (oczywiście czytają). Jak to miał być pamiętnik, to dałam dupy. I tak sobie myślę, że albo zrezygnuję z tego bloga i zacznę od początku pod innym pseudonimem, albo ten blog zostanie jak jest, a ja drugiego, sekretnego zacznę i tak na dwa będę działać. Jest jeszcze jedno wyjście, ale jak znam siebie, niewykonalne. Kupię sobie zwykły pamiętnik, jak w podstawówce i w liceum i tam będę pisać. Widziałam taki słitaśny, różowy w brokatowe serduszka i miał kłódkę:)) Ta, jasne! Już to widzę jak piszę wieczorem, a potem chowam go pod poduszkę, zwłaszcza, że od pisania ręcznego tak odwykłam, że jak piszę dla męża listę zakupów, to mi się ręka trzęsie. Jak dodać do tego demolkę jaką dzieci robią w chacie i to, że żadne miejsce nie będzie bezpieczne dla moich sekretów, to chyba rezygnuję, zanim zacznę:)
Muszę to przemyśleć, bo serio, czasem aż wyć mi chce, jak gorszy dzień mam albo myśl niepopularną i ryzykowną i wyrzygać się na własnym blogu krępuję. Głupio tak napisać coś o kimś, kto to potem przeczyta i się obrazi, albo opisywać coś intymnego, wiedząc, że na wpół obcy ludzie się o tym dowiedzą. Zupełnie obcy to jednak jakoś inaczej. A może olać i w dupie mieć, niech se czytają, obrażają, w końcu to moje miejsce??
No i co ja mam zrobić?? He?

Jakbym jednak postanowiła ciągnąć to dalej to wymyśliłam, że jak mi 10 000 wejść stuknie, to fanpage sobie założę na facebooku. Wtedy polubię Wasze blogi i zacznę się tam udzielać jako GIMolka. I będę tam zdjęcia wrzucać i duperele, z których porządny wpis nie chcę wyjść:)

O ile tu zostanę....